غريب فى أوطانى

 

  بقلم الشاعر: ايثر عمرو 

غريب فى أوطانى 

و إن كانوا قريبين 

انا بردو واحدانى 

وسطيهم تلاقينى موجود 

و دماغى لعالم تانى واخدانى

معاهم و شايفنى

 لكن مفيش حد سامعنى 

 طب أصرخ و أعلى الصوت !

طب مثلاً هيفرق يعني!

والله مفياش حيل لصمود

ما يمكن العيب فيا ولا يمكن أنا أنانى

يمكن هما حواليا و مأثر عليا نسيانى

ولا عارف اتأقلم ولا عارف اتعامل 

الدنيا كلها كارفة بريحة الباطل

 هاجرت لبلاد بعيدة يمكن الاقينى 

و مع ذلك

 مازال فى حاجة ناقصانى 

بدقق فى الملامح ، بدور ع الشبهى 

ولا لاقى جنسى ولا لونى ولا حتى شبيه

دا حتى الناس مبقوش يعجبونى دا الكل سفيه

ماشى في الشوارع 

سرحان 

بكلم نفسى

 يضحكوا عليا و كأنى بهلوان 

 روحى بين العتمة و بين جسد تعبان 

باكل فى الأنامل و طول الليل سهران

 زى الشارع القديم 

متزين بطراز فنى 

قلب أبيض من جوا 

و على كدا اوتار قلبى بتلومنى 

بدور على سعادتى والله دا كل همى 

حتى لو بصوتى الوحش أغنى 

على يقين انى فى وعكة 

و حياتى متحبشة ربكة

و زى ما قالوا مريض نفسى

مبحبش أكتر من العزلة 

غموض فى الصورة و مرايتها 

لون بهتان دقن غزيرة وش شاحب

أثر رجعى لذكريات عمرى ما نسيتها 

دا حتى الآن لسه فاكر 

القهوة السادة و ريحتها 

اهو حياتى لا تنقص عنها ملى 

زى طعمها المر جزء من أناقتها

رجلى عمالة تودينى و تجبنى 

مطرح ما روحى تطير و تغنى 

كنت بحلم ولا طيرت ولا غنيت

هستنى الاقى شبهى 

و إن مجاش أنا مش فاكرنى

انا اصلا غريب

انا اصلا غريب فى أوطانى

غريب فى أوطانى